Tajuk macam kelakarkan? Kisah ni tak kelakar tapi menyakitkan hati lagi adalah. Nak tahu kenapa? hmm..
Ok. Cubalah korang fikir kalau korang kelam kabut nak pergi bilik kecil *toilet* sebab nak buanglah, pada masa yang sama korang kenen photostat something yang patut, jadi korang kenelah minta tolong kawan korang untuk phototstatkan, kan?Denagn cara baiknya i minta tolong "M *bukan nama sebenar*, boleh tak tolong photostatkan tak kertas ni? Nanti M pergi library kan? Jadinya nanti i perglah library ambil kat sana.
six minit later,
"M, mana kertas yang i minta tolong photostatkan tadi?" M jawab "tu ha kat A". i pun cakap "terima kasih M" dengan senyuman.
Oklah. Dah dapat tu, i pun nak bacalahkan nota yang i minta tolong phototstatkan tu. Eh! dekat 5minit gak i tenung kertas tu, terpusing-pusing i baca nota tu, pening kepala i. I tak tahu mana atas mana bawah, banyak pula tu tulisannya, ish! makin penin kepalanya. Jam menunjukkan 10.15 pagi. Kenapa pula kene tengok jam ek? Sebabnya jam 11 nanti, ada test. Kenapa baru nak photostat kertas yek? hmm. Kelas i tak sebulu, so mereka tak endah pun orang yang macam i ni.
arrrgghhhh! Rupanya kertas tu double copy. Pecer ni? "M! macam mana i nak baca kalau macam ni?" *dalam hati je i berkata. I mampu diam je, sebab dah minta tolong. Apa yang termampu, hmm. "A.. boleh tak i nak pinjam nota u, i tak fahamlah nota i ni" *sambil menjeling ke arah M*
Apakah maksudnya itu? Adakah M tidak ikhlas untuk menolong i? Ataupun salah aunty yang photostat tu? ha. Atau salah i yang minta tolong photostat? Runsing..
Tiada ulasan:
Catat Ulasan